Δευτέρα 3 Απριλίου 2017

ΚΥΡΙΑΚΗ ΒΑΪΩΝ

Αποτέλεσμα εικόνας για kyriakh baivn
Μετά από την άσκηση της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστή, φθάνει η ώρα να εισέλθουμε στο τελικό στάδιο των αγώνων· στην Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα των Παθών του Κυρίου, για να αξιωθούμε να γιορτάσουμε πανηγυρικά την λαμπροφόρο Ανάσταση του Χριστού μας.
Κυριακή των Βαΐων σήμερα, αδελφοί µου, και ή Εκκλησία µας εορτάζει την τελευταία και θριαμβευτική είσοδο του Κυρίου στα Ιεροσόλυμα. Ο Ιησούς, επί πώλου όνου, εισέρχεται στην αγία πόλη, και τα πλήθη του Ιουδαϊκού λαού, καθώς ιστορούν οι Ευαγγελιστές, άφησαν τα σπίτια τους, τις εργασίες τους, τις υποχρεώσεις τους και «έλαβον τα Βάϊα των φοινίκων» στα χέρια τους, για να τον υποδεχτούν.
Σήμερα ο θεάνθρωπος Κύριος οδεύει και πάλι το δρόμο της θυσίας. Παρών σε κάθε εποχή, ό Χριστός προσφέρεται και θυσιάζεται για μας. Τότε ο λαός γεμάτος ενθουσιασμό, έσπευσε να Τον υποδεχτεί µε τα σύμβολα της νίκης στα χέρια. Αυτός δε ο ίδιος ο λαός, οι ίδιοι άνθρωποι, αυτοί που φώναζαν τη μια μέρα «Ωσαννά», οι ίδιοι την άλλη μέρα δεν θα απλώνουν τα ρούχα τους  για να περάσει από πάνω ο Μεσσίας αλλά θα τα ξεσκίζουν βλασφημώντας και ουρλιάζοντας το «Σταύρωσον, σταύρωσον αυτόν.
Αλλά αδελφοί μου, η ιστορία αυτή  είναι τόσο παλιά, μα και τόσο σύγχρονη. Ο Χριστός σταυρώθηκε μεν πριν 2000 και πλέον χρόνια, αλλά έκτοτε συνεχίζει καθημερινά να ξανασταυρώνεται. Το «Ωσαννά» και το «Σταυρωθήτω», στο πρόσωπο του Χριστού είναι δυο αλληλένδετες έννοιες που ποτέ δεν ξεχώρισαν, ποτέ δεν έπαψαν να συνοδεύουν το Χριστό, και παράλληλα να είναι η πτώση και η ανάσταση η δική μας.
Μπαίνουμε λοιπόν, στη Μεγάλη Εβδομάδα, από απόψε το βράδυ, όπου  και θα κυριαρχήσουν ένα Πρόσωπο και δύο γεγονότα. Το Πρόσωπο του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού και τα γεγονότα του Θανάτου και της Αναστάσεώς του. Χωρίς το πρόσωπο του Χριστού δεν υπάρχει σωτηρία, όπως το διακήρυξε κατηγορηματικά ο απόστολος Πέτρος: «Ουκ εστιν εν άλλω ουδενί η σωτηρία» (Πρξ 4,12). Χωρίς τον θάνατο του Χριστού δεν υπάρχει  Ανάσταση. Χωρίς την Ανάσταση του Χριστού δεν μπορούμε κι εμείς ν’ αναστηθούμε.
Όλα όσα συμβαίνουν στην Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα είναι για μας τους ανθρώπους «απόρρητα», δηλαδή ανερμήνευτα. Κανένας δεν μπορεί να εξηγήσει με την λογική του πως ο άπειρος, ο παντοδύναμος και αθάνατος Θεός συλλαμβάνεται από τους ανθρώπους, κρατείται από αυτούς, περιπαίζεται, καταδικάζεται, σταυρώνεται, θατώνεται και θάπτεται στο μνημείο.
Οι άνθρωποι του κόσμου προσπαθούν να προσεγγίσουν τα γεγονότα της Μεγάλης Εβδομάδος με δύο κυρίως τρόπους. Άλλοι με την λογική και άλλοι με το συναίσθημα. Είναι πολλοί εκείνοι που θέτουν συνεχώς λογικά ερωτήματα: Γιατί να σταυρωθεί ο Χριστός; Δεν μπορούσε να μας σώσει με ένα του λόγο, εφ’ όσον είναι παντοδύναμος; Γιατί ο Ιούδας θεωρείται ένοχος για την προδοσία, αφού ο Χριστός, σύμφωνα με τις προφητείες, έπρεπε να πάθει και να θανατωθεί; Αυτή είναι η λογική προσέγγιση των απορρήτων μυστηρίων. Άλλοι πάλι βλέπουν τα γεγονότα της Μεγάλης Εβδομάδος συναισθηματικά. Λυπούνται κατάκαρδα όταν βλέπουν να περιφρονείται ο Χριστός, να μαστιγώνεται να σταυρώνεται, να βασανίζεται από τους πόνους και να πεθαίνει μέσα στη ατίμωση. Δακρύζουν, κλαίνε. Συγκινούνται όταν στέκονται μπροστά στον σταυρό και στον επιτάφιο της Εκκλησίας. Αυτή είναι η συναισθηματική προσέγγιση.
         Η Ορθόδοξη Εκκλησία μας δείχνει ένα άλλο, διαφορετικό τρόπο. Μας ανοίγει ένα καινούργιο δρόμο, για να προσεγγίσουμε τα σεπτά Πάθη του Χριστού. Κι αυτός είναι δρόμος της Πίστεως. Η Πίστη στην Εκκλησία δεν είναι μία θεωρία. Είναι χειροπιαστή πραγματικότητα, που συνδέεται άμεσα με το Πρόσωπο και το έργο του Χριστού. Πίστη σημαίνει να γνωρίζω και να παραδέχομαι τον Χριστό, όπως πραγματικά Εκείνος αποκάλυψε τον εαυτό του. Μόνον η πίστη στον αληθινό Χριστό μπορεί να μας οδηγήσει στη σωτηρία. Γι’ αυτό ο ίδιος ο Χριστός από την αρχή της δημόσιας δράσεώς του δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να φανερώνει με λόγια, με έργα και σημεία, ποιος αληθινά είναι. Τώρα μάλιστα, που πρόκειται να μπει στη μεγάλη περιπέτεια των παθών, για να μην έχουν αφορμή να σκανδαλισθούν οι άνθρωποι, τους αποκαλύπτει για μία ακόμη φορά τον αληθινό Εαυτό του. Τους δείχνει ποιος είναι ο σκοπός του έργου του και ποιος είναι ο ίδιος. Αυτά τα επιτυγχάνει με την ανάσταση του Λαζάρου και με την θριαμβευτική είσοδό του στα Ιεροσόλυμα. Με το πρώτο δείχνει ότι σκοπός του ερχομού του στον κόσμο είναι να αναστήσει τον άνθρωπο, όπως ψάλλει η Εκκλησία: «Την κοινήν ανάστασιν προ του σου πάθους πιστούμενοςεκ νεκρών ήγειρας τον Λάζαρον, Χριστέ ο Θεός». Με το δεύτερο πάλι δείχνει ότι μπορεί να αναστήσει τον άνθρωπο, διότι αυτός είναι ο μόνος εξουσιαστής του κόσμου, αλλά και ο απόλυτος κυρίαρχος της ζωής και του θανάτου.
Ο Χριστός εισέρχεται στα Ιεροσόλυμα ως βασιλέας. Έτσι τον υποδέχεται ο λαός, που τον προσφωνεί «βασιλέα του Ισραήλ». Όμως, Αυτός είναι εντελώς διαφορετικός από όλους τους βασιλείς, που γνώρισε μέχρι τότε ο κόσμος. Όλοι οι βασιλείς του κόσμου  έχουν δύο βασικούς περιορισμούς στην εξουσία τους. Περιορίζονται τοπικά και χρονικά. Όλοι εξουσιάζουν τόπους που έχουν σύνορα. Και η εξουσία τους περιορίζεται μέσα σ’ αυτά. Πέρα από τα σύνορα της επικρατείας τους η εξουσία τους είναι ανύπαρκτη. Όλοι οι βασιλείς του κόσμου, επίσης, περιορίζονται χρονικά.  Η εξουσία τους έχει ημερομηνία λήξεως. Δεν μπορούν να είναι άρχοντες χωρίς διαδοχή, επειδή όλοι τους είναι κοινοί θνητοί. Κάποια ώρα όλοι θα υποκύψουν στον θάνατο.
Σε αντίθεση με τα γνωρίσματα αυτά, ο Ιησούς Χριστός είναι ο επουράνιος βασιλέας, ο απόλυτος εξουσιαστής. Δεν έχει ούτε τοπικούς, ούτε χρονικούς περιορισμούς. Η τελική κυριαρχία σ’ όλο τον κόσμο, σ’ ολόκληρη την κτίση, είναι δική του. Η βασιλεία του είναι βασιλεία πάντων των αιώνων. «Και της βασιλείας αυτού ουκ έσται τέλος». Αυτός είναι ο μόνος παντοκράτορας και αιώνιος βασιλέας.
Κοντά σ’ αυτά τα διακριτικά γνωρίσματα μπορούμε να προσθέσουμε και ένα ακόμη. Οι άρχοντες του κόσμου είναι προσωρινά ισχυροί, αλλά χωρίς έλεος. Αλίμονο σ’ εκείνους που θα διανοηθούν να διαφωνήσουν μαζί τους η να αντισταθούν στη θέλησή τους. Θα πρέπει να συντριβούν χωρίς έλεος. Αντίθετα ο βασιλέας Χριστός είναι  αιώνια παντοδύναμος, αλλά συγχρόνως γεμάτος από ευσπλαχνία και αγάπη. Αυτούς που τον μισούν και τον πολεμούν, όχι μόνον δεν τους συντρίβει, αλλά και θυσιάζεται γι αυτούς, για να τους σώσει.
           Αυτός είναι ο αληθινός Χριστός, ο βασιλεύς του Ισραήλ, ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου, που απόψε το βράδυ ξεκινά τη μαρτυρική του και σωτήρια πορεία προς τον Γολγοθά. Πορεύεται για να αναμετρηθεί με τον θάνατο· για να τον νικήσει κατά κράτος και έτσι να χαρίσει σ’ εμάς την πολυπόθητη ανάσταση. Γι’ αυτό ας τον υποδεχθούμε σήμερα πανηγυρικά με τους κλάδους των βαΐων κι ας συμπορευθούμε με πίστη  στον μαρτυρικό του δρόμο μέχρι και την ένδοξη Ανάστασή του.
Αμήν.